به نقل از «ایران اکونومیست»

خطر ابتلا به ۱۷ سرطان مختلف در مردان جوان دارای اضافه وزن

تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۸۶۱۳۶

پژوهشگران می‌گویند، مردان جوان دارای اضافه وزن با خطر ابتلا به ۱۷ سرطان مختلف در ادامه زندگی خود مواجه هستند.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از نیو اطلس، در حالی که ما اغلب سعی می‌کنیم در گذشته زندگی نکنیم، زیست‌شناسی ما اغلب این گونه نیست. پژوهشگران با افزودن به شواهد فزاینده‌ای که اضافه وزن را با سرطان مرتبط می‌کنند، خطرات قابل توجهی بالاتری را برای ۱۷ سرطان مختلف در مردانی که در دوران جوانی وزن بیشتری داشته‌اند، یافته‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دانشمندان دانشگاه گوتنبرگ در دو مطالعه جدید به بررسی شاخص توده بدنی(BMI)، مستقل از سطح آمادگی هوازی یک میلیون و ۴۸۹ هزار و ۱۱۵ مردی که بین سال‌های ۱۹۶۸ تا ۲۰۰۵ در خدمت سربازی اجباری در سوئد ثبت‌نام کرده بودند، پرداختند. حدود ۸۴ هزار و ۶۲۱ نفر از آنها در طول دوره پیگیری به نوعی سرطان مبتلا شدند.

پژوهشگران دریافتند که شاخص توده بدنی بالا در سربازی اجباری با خطر بالای سرطان ریه، سر و گردن، مغز، تیروئید، مری، معده، لوزالمعده، کبد، روده بزرگ، رکتوم، کلیه و مثانه و همچنین سرطان بدخیم ملانوما، لوسمی، میلوما و لنفوم(هوچکین و غیر هوچکین) مرتبط است.

آرون وانروپ نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه گوتنبرگ می‌گوید: به نظر می‌رسد اضافه وزن و چاقی در سنین جوانی خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد و ما بین وزن ناسالم و سرطان تقریباً در هر اندامی ارتباط می‌بینیم.

وی خاطرنشان کرد: با توجه به روند نگران کننده افزایش چاقی در دوران کودکی و نوجوانی، این مطالعه نیاز به استفاده از منابع قوی برای معکوس کردن این روند را برجسته می‌کند.

جالب توجه است که چندین سرطان قبلاً مشاهده شده بود که در بین مردان با شاخص توده بدنی ۲۰ تا ۲۲.۴ که در محدوده طبیعی(۱۸.۵-۲۴.۹) قرار داشتند، شایع‌تر بود. اینها شامل سرطان‌های سر و گردن، مری، معده، لوزالمعده، کبد و کلیه، به علاوه ملانومای بدخیم و لنفوم غیر هوچکین بودند.

ماریا آبرگ نویسنده ارشد این مقاله و استاد پزشکی خانواده در دانشگاه گوتنبرگ می‌گوید: این نشان می‌دهد که تعریف فعلی وزن طبیعی ممکن است در درجه اول برای افراد مسن قابل استفاده باشد، در حالی که وزن مطلوب در بزرگسالان جوان احتمالاً در محدوده پایین‌تری قرار دارد. گروه تحقیقاتی ما نتایج مشابهی را در مورد BMI در اوایل بزرگسالی و بیماری‌های قلبی عروقی بعدی گرفته است.

در حالی که به طور گسترده پذیرفته شده است که BMI تصویر کاملی از وزن یا وضعیت سلامتی یک فرد را نشان نمی‌دهد، تحقیقات اخیر ارتباط قابل توجهی را بین سرطان‌ها و اندازه‌گیری این شاخص نشان می‌دهد.

پژوهشگران می‌گویند، در شرکت‌کنندگان ما شاخص توده بدنی بالا در زمان ثبت‌نام، سه تا چهار برابر خطر ابتلا به سرطان‌های شکم از جمله سرطان مری، معده و کلیه را در مراحل بعدی زندگی به همراه داشت.

در حال حاضر، اضافه وزن در دوران جوانی حدود ۱۵ تا ۲۵ درصد از موارد ابتلا به این سرطان‌ها را در سوئد تشکیل می‌دهد.

پژوهشگران انتظار دارند در ۳۰ سال آینده افزایش قابل توجهی در موارد ابتلا به سرطان مرتبط با اضافه وزن افزایش یابد. به عنوان مثال، آنها پیش‌بینی می‌کنند که ۳۲ درصد از موارد ابتلا به سرطان معده و ۳۷ درصد موارد ابتلا به سرطان مری به مسائل مربوط به وزن بدن در گذشته مرتبط است.

علاوه بر این، تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که مردان دارای اضافه وزن یا چاق، دو تا سه برابر بیشتر در معرض خطر مرگ طی پنج سال پس از تشخیص سرطان پوست، لنفوم هوچکین و تیروئید، مثانه و سرطان پروستات، سر و گردن، رکتوم و کلیه هستند.

این مطالعه منعکس کننده یافته‌های یک مطالعه قبلی است که در ماه ژوئن در مجله Nature Communications منتشر شده بود و نشان می‌داد که BMI بالا در بیش از ۲.۶ میلیون بزرگسال اسپانیایی با خطر ابتلا به ۱۸ سرطان مختلف مرتبط است.

در عین حال، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا(CDC) می‌گوید در حال حاضر وزن در شیوع ۱۳ سرطان مختلف نقش دارد. با این حال همچنین اشاره می‌کند که سرطان نتیجه تضمینی چاقی در هیچ مرحله‌ای از زندگی نیست و این خطر را می‌توان با انتخاب شیوه زندگی بهتر یا مداخله پزشکی کاهش داد. این نهاد همچنین بر اهمیت هوشیاری در معاینات بهداشتی و نظارت بر علائم اولیه بیماری تاکید می‌کند.

پژوهشگران سوئدی همچنین خاطرنشان می‌کنند که شیوع چاقی به طور قطع فشار فزاینده‌ای را بر سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی وارد می‌کند، زیرا افراد پیرتر می‌شوند و بیشتر مستعد ابتلا به این سرطان‌ها می‌شوند.

این پژوهش در دو مقاله در مجلات Obesity و Cancer Medicine منتشر شده است.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: ابتلا به سرطان شاخص توده بدنی موارد ابتلا خطر ابتلا سرطان مختلف اضافه وزن سرطان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۸۶۱۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای نابودی ویروس‌ها پنجره را باز کنید

پژوهشگران می‌گویند سطوح بالاتر کربن دی اکسید (CO۲) به این معنی است که ویروس‌ها طول عمر بیشتری خواهند داشت و افراد بیشتری را آلوده می‌کنند، بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه موثر برای کم کردن ویروس‌های معلق در هوا باشد.

کربن دی اکسید یک عمل کلیدی برای بیشتر زنده ماندن ویروس‌های معلق در هوا و در نتیجه احتمال انتشار بیشتر آنهاست؛ بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه علمی برای جلوگیری از انتشار ویروس‌های تنفسی نسبت به آنچه که در ابتدا پیش‌بینی شده بود، باشد.

به نقل از ان‌ای، با ظهور کووید-۱۹، جهان یاد گرفت که بودن در فضای نزدیک با فرد یا افراد دیگر چگونه می‌تواند خطر ابتلا به این ویروس را افزایش دهد.

اکنون تحقیقات جدید به رهبری پژوهشگران دانشگاه بریستول در بریتانیا یک پاسخی به این پرسش داده است که چگونه و چرا ویروس‌های تنفسی موجود در هوا برای مدت طولانی‌تری در فضا‌های بسته باقی می‌مانند. آنها می‌گویند پای کربن دی اکسید در میان است.

آلن هادرل، سرپرست و نویسنده ارشد این مطالعه و محقق ارشد علوم هواپخش در دانشکده شیمی دانشگاه بریستول می‌گوید: ما می‌دانستیم که ویروس عامل کووید-۱۹ موسوم به SARS-CoV-۲ مانند سایر ویروس‌ها، از طریق هوایی که تنفس می‌کنیم، پخش می‌شود، اما این مطالعه نشان‌دهنده پیشرفت بزرگی در درک ما از این است که دقیقاً چگونه و چرا این اتفاق می‌افتد و مهم‌تر اینکه چه کاری می‌توان برای متوقف کردن آن انجام داد.

کربن دی اکسید (CO۲) یک شاخص خوب برای سنجش تهویه در یک فضای داخلی است. تعداد افراد در یک اتاق بر غلظت CO۲ تأثیر می‌گذارد و از آنجایی که هم کربن دی اکسید و هم ویروس‌های تنفسی دیگر در هوای بازدمی وجود دارند، منطقی است که از غلظت CO۲ به عنوان شاخصی برای خطر انتقال ویروس استفاده شود.

در اینجا ما باید کمی عمیق‌تر به بررسی تنفس بپردازیم. PH بالای (قلیایی) بازدم ناشی از ترشحات تنفسی است که از آن منشاء می‌گیرد. به عنوان مثال، بزاق و مایع ریه حاوی سطوح بالایی از بی‌کربنات قلیایی هستند. pH قطرات خارج شده در تنفس با تبخیر بی‌کربنات به گاز CO۲ تغییر می‌کند، اما تحت تأثیر عواملی مانند رطوبت نسبی، اندازه قطرات و غلظت CO۲ در محیط قرار می‌گیرد.

از آنجایی که تصور می‌شود PH محرک عفونت‌پذیری ویروس‌های معلق در هوا باشد، پژوهشگران بررسی می‌کنند که آیا غلظت CO۲ محیط بر پایداری ویروس‌های موجود در هوا (هوا پایداری) و خطر انتقال آنها تأثیر می‌گذارد یا خیر.

در شرایط همه‌گیری کووید-۱۹ از مانیتور‌های سنجش CO۲ برای تخمین تهویه ساختمان استفاده شد. هوای معمولی خارج از منزل حاوی حدود ۴۰۰ قسمت در میلیون (ppm) کربن دی اکسید است. در فضا‌های داخلی معمولی و دارای تهویه مناسب، غلظت بین ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ ppm است. در فضا‌های دارای تهویه ضعیف، غلظت CO۲ می‌تواند از ۲۰۰۰ ppm بیشتر شود و در محیط‌های شلوغ‌تر از ۵۰۰۰ ppm بالاتر رود.

پژوهشگران با تغییر غلظت CO۲ در هوا بین ۴۰۰ ppm و ۶۵۰۰ ppm، ارتباط بین غلظت CO۲ و مدت زمانی که ویروس‌های موجود در هوا عفونی می‌مانند را تأیید کردند.

در مقایسه با CO۲ معمولی جو که حدود ۵۰۰ ppm است، افزایش متوسط در CO۲ از ۴۰۰ ppm به ۸۰۰ ppm در محدوده یک اتاق با تهویه خوب منجر به افزایش قابل توجهی در هواپایداری ویروس برای همه سویه‌های ویروس SARS-CoV-۲ از جمله دلتا، بتا و اومیکرون پس از دو دقیقه شد. ضمن اینکه تفاوتی در میزان عفونت و سرایت‌پذیری بین ۸۰۰ و ۶۵۰۰ ppm مشاهده نشد.

افزایش غلظت CO۲ عمیقاً بر سرایت‌پذیری SARS-CoV-۲ در طول زمان تأثیر گذاشت. در مقایسه با هوای معمولی، زمانی که غلظت کربن دی اکسید ۳۰۰۰ ppm بود (مشابه غلظت یک اتاق شلوغ) ویروس‌ها پس از ۴۰ دقیقه تقریباً ۱۰ برابر بیشتر عفونی باقی ماندند.

هادرل می‌گوید: این رابطه روشن می‌کند که چرا رویداد‌های اَبَرپخش‌کننده ممکن است تحت شرایط خاصی رخ دهند. PH بالای قطرات بازدمی حاوی ویروس SARS-CoV-۲ احتمالاً عامل اصلی عفونت است. CO۲ هنگامی که با قطرات برهمکنش می‌کند مانند یک اسید عمل می‌کند. این باعث می‌شود که pH قطرات کمتر قلیایی شود و در نتیجه ویروس درون آنها با سرعت کمتری غیرفعال شود.

خوشبختانه توصیه پژوهشگران برای کاهش عفونت ویروسی یک توصیه ساده است.

هادرل می‌گوید: به همین دلیل است که باز کردن یک پنجره یک استراتژی کاهش موثر است، زیرا هم از نظر فیزیکی ویروس را از اتاق خارج می‌کند و هم باعث می‌شود قطرات هواپخش برای ویروس سمی‌تر شوند.

با توجه به تمرکز جهانی بر کاهش CO۲ جو که دانشمندان اقلیم پیش‌بینی می‌کنند در دهه‌های آینده به بیش از ۵۵۰ ppm افزایش یابد، پژوهشگران می‌گویند یافته‌های آنها پیامد‌های گسترده‌تری دارد.

هادرل می‌گوید: بنابراین، این یافته‌ها پیامد‌های گسترده‌تری نه تنها در درک ما از انتقال ویروس‌های تنفسی، بلکه اینکه چگونه تغییرات در محیط ما ممکن است احتمال همه‌گیری‌های آینده را تشدید کند، دارد.

وی افزود: داده‌های مطالعه ما نشان می‌دهد که افزایش سطح CO۲ در جو می‌تواند با افزایش قابلیت انتقال سایر ویروس‌های تنفسی از طریق افزایش مدت زمانی که آنها در هوا عفونی می‌مانند، همزمان باشد.

این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک